Bea Fernández Gil, atleta

UNHA MULLER CON PAIXÓN POLO DEPORTE E POLOS SEUS FILLOS

Texto elaborado por Óscar Rodríguez Martínez, membro da Asociación A Illa dos Ratos.

Hoxe imos dedicarlle un artigo a unha canguesa que foi nomeada mellor deportista feminina na pasada Gala do Deporte de Bueu. É unha deportista que tivo múltiples éxitos ao longo da súa traxectoria e todo iso compaxinando a súa esixente preparación coa docencia e a crianza dos seus dous fillos, os pequenos Teo e Xan.

A afección por correr de Bea Fernández Gil (Cangas, 16/01/1982) vén da súa etapa na escola cando facía atletismo como actividade extraescolar

Foi Sole, a súa profesora de Educación Física, quen espertou o interese da moza Bea polo atletismo facéndoos correr na clase e animándoos a ir a carreiras co equipo do colexio.

Así, con 9 anos Bea anotouse na actividade extraescolar de atletismo do colexio Compañía de María e comezou a participar en moitas desas carreiras escolares.

O seu amor polo deporte levouna tamén a practicar daquela o fútbol e co paso do tempo chegaría mesmo a centrarse no fútbol sala como xogadora dun coñecido equipo feminino de Cangas, o “Pouba”, co que xogou nas ligas de Vigo e Pontevedra e tamén no keniata de Moaña.

A súa fichaxe polo Club Atletismo Samertolameu de Moaña e o seu posterior salto ao Celta fixeron que tivese que escoller entre as súas dúas paixóns deportivas

Despois dun tempo combinando atletismo e fútbol, ​​pronto se decatou de que os dous deportes non eran compatibles. Se xa pasaba moito tempo adestrando cando estaba no Samertolameu, tras a súa fichaxe polo Celta Atletismo empezou a ter tamén competicións fóra de Galicia. Chegou un momento no que os seus adestradores dixéronlle que se quería ter un bo rendemento deportivo tiña que dedicarse a unha única disciplina.

A elección de Bea nun principio foi apostar polo fútbol e comezou a xogar ao mesmo tempo ao fútbol sala e no Alondras C.F, pero aos dous anos viu que botaba de menos o atletismo e volveu, esta vez ao Vila de Cangas .

Bea Fernández Gil non tivo que buscar referentes no mundo do deporte, xa que os atopou na súa propia familia

A primeira referencia de Bea foi o seu pai, hoxe falecido, que se chamaba José Fernández Fernández e que en Cangas era coñecido como “Fandiño”. Xogou no Alondras C.F na súa mocidade e continuou anos despois coa súa afección acudindo as típicas pachanguiñas de fútbol cos amigos. Tamén fixo atletismo, que lle encantaba, e sempre lle dicía aos seus fillos que se lle daba moi ben.

Estaba moi orgulloso de que a súa pequena Bea seguise os seus pasos e gustáballe moito ir vela tanto cando practicaba fútbol, ​​como atletismo, pero sobre todo este último, xa que se gañaba nunha carreira ou era das primeiras, facíalle moi feliz. 

Bea tamén seguiu de preto a faceta deportista do seu irmán Tomás ata o punto de converterse nun gran referente para ela no atletismo. A diferenza do caso do seu pai, ao que só podía ver practicando atletismo nas fotos, no caso do seu irmán viviuno e gozou da súa evolución cada día.

Precisamente foi el quen a animou a volver ao atletismo e deixar o fútbol. E con el volveu correr e adestrar ata que a fichou un club.

En canto á súa formación, obtivo o título de Técnico Superior de Animación Física Deportiva, e posteriormente a Diplomatura en Educación Física, Educación Primaria e Educación Infantil

Na actualidade, é mestra de Educación Física en Primaria e do Ciclo Superior de Educación Infantil no Colexio Lar de Mos, onde leva 12 anos. Gústalle a súa profesión e ademais das clases imparte no mesmo centro actividades extraescolares de piscina, patinaxe e baile, outra cousa que lle apaixona. 

Tamén forma parte desde o ano 2005 da Asociación Cultural Santomé de Piñeiro de Marín, onde ata a chegada da pandemia impartiu clases de ximnasia de mantemento.

Bea Fernández Gil conta cunha importante traxectoria en diferentes probas, sobre todo de fondo

Aínda que ao longo da súa vida tivo a oportunidade de facer a pista e se lle daban ben disciplinas tan diferentes como 5.000 m, obstáculos, relevos ou mesmo peso, o certo é que Bea sempre preferiu e sentiuse máis cómoda nas longas distancias. De feito, dende que probou a media maratón e a maratón quedou enganchado ata o punto de afirmar que “cando rematas unha xa marchas pensando na seguinte” . Para iso adestra un mínimo de 4 días á semana, que poden ser 6 ou 7 se está a preparar un maratón.

E grazas a todo ese sacrificio e esforzo chegaron os seus logros deportivos dos que está moi orgullosa. Algúns deles son:

– Formar parte da selección galega de atletismo en cross durante varios anos.

– Primeira clasificada absoluta na Carreira Renault Street Run-Distrito do Retiro de Madrid (2016).

– Subcampioa Galega de Maratón nos dous anos que participou (2016 e 2018). En 2017 quedou embarazada e xa non puido participar.

– Segunda clasificada da xeral e primeiro da súa categoría en Trail en Portugal (2018).

– Campioa do Trail nocturno de Pontevedra durante os dous anos que se presentou (2018 e 2019).

– Segundo posto na xeral do medio maratón “Os 21 do Camiño De Santiago” entre Palas e Melide (2019).

– Varias veces gañadora do “21 k da Costa da vela”.

– Gañadora da “Volta a Ons” de 19 km nas dúas ocasións que se presentou.

– Gañadora do primeira maratón da Vig-Bay. (2019).

– Gañadora da media maratón de Pontevedra. (2019).

– Subcampióa galega de medio maratón. (2019).

– Maratón de Sevilla. Acadou a marca de 3h 00 min 50 seg, sendo a segunda española da súa categoría, pero a marca non lle foi recoñecida ao non contar coa licenza nacional. (2020).

– Terceiro posto na Media de Vigo con 1h 23 min 22 seg. (2021).  

Ademais destas carreiras foron moitas outras nas que Bea participou en equipos mixtos co seu actual club, o Atletismo Corredoiras Bueu, e quedaron primeiros ou segundos e tamén está orgullosa de poder sumar puntos para o seu equipo.

Dende hai menos dun ano é a vicepresidenta do club que funciona como unha gran familia onde a tratan moi ben e onde fixo moi bos amigos e amigas, que segundo as súas propias palabras “ é o máis bonito do deporte, a xente. e amizades que fas, iso non o pagas con nada”.

Ademais de ser unha gran deportista, é unha nai moi orgullosa 

Xan, de 7 anos, e Teo, de 4, son os dous fillos de Bea, grandes afeccionados aos deportes e dos que a súa nai está super orgullosa. 

Compaxinar deporte, traballo e vida persoal require unha habilidade especial. Como o consegue?  Pois afirma que “para adestrar teño que organizarme moi ben. Algúns días adestro cando eles adestran nas actividades extraescolares. Outros días déixoos ceando e fago o adestramento ou incluso esperto moi cedo mentres dormen para poder adestrar e despois aproveitar o tempo con eles. É complicado combinar todo, pero eu organízome para poder estar con eles e adestrar incluso a horas en que calquera, que non estea afeito a isto, lle pareza tolo… Pero queres gozar ao máximo con eles, así que tes que sacrificarte. Por suposto, sempre coa axuda da familia, sobre todo da miña nai, María Teresa Gil Chapela “Mary”, que é quen me anima todos os días a saír a adestrar e conseguir os meus obxectivos mentres ela se queda cos pequechos” .

O seu obxectivo para 2022: baixar das 3 horas no Maratón de Sevilla

Despois da pandemia, Bea comezou a explorar o mundo da natación en augas abertas e o ciclismo. De feito, este ano fixo unha tolemia coa bicicleta de montaña, facendo dúas veces o Camiño de Santiago ida e volta, algo que lle encantou e volvería facer.

Probablemente algún día tentará facer un tríatlon ou duatlón, pero o seu reto para 2022 era romper a barreira das 3 horas no Maratón de Sevilla.

Fai algúns meses contábanos que o consideraba como “o meu maior obxectivo agora mesmo. Teño que intentar facer 3h ou incluso baixar, conformo con 2h 59 min 59 seg. Quedan duros meses de adestramento, ademais dos meses de outono e inverno que son os peores para preparar un maratón. A todo isto engádese o meu traballo e a miña vida familiar. Pero hai que intentalo, coa axuda da familia (sobre todo da miña nai, que sempre está aí apoiándome e axudándome), dos amigos e por suposto do meu adestrador Manolo Otero. Vou tentar conseguilo. Débollo a todos por estar alí”.

Pois despois de moita preparación e esforzo, o pasado 20 de febreiro Bea acudiu á proba como tiña previsto e conseguiu o segundo posto na categoría “Veteranos A”, sendo a sexta española en cruzar a meta cun tempo de 2h 55 minutos e 41 segundos. Unha nova proeza para esta campiona.

Desexámoslle a Bea toda a sorte do mundo nos seus futuros retos. Mulleres coma ela deberían ser un referente para os nenos e nenas que practican deporte de base, sobre todo o atletismo, pero o seu caso tamén é un exemplo de como con moito sacrificio e esforzo pola súa parte e contando co apoio inestimable da súa familia, sobre todo de a súa amada nai, soubo compatibilizar a súa vida persoal e laboral cunha brillante carreira deportiva.